Του Παντελή Κυδώνη
Με πικρία θέλω να εκφράσω τη γνώμη μου, ως νέος -θα μπορούσα να πω- δημοσιογράφος της Χίου, για την κατάντια του (σιναφιού μας) στα Μ.Μ.Ε.
Φαντάζομαι φυσικά έχετε καταλάβει, ότι για να είσαι Δημοσιογράφος, αλλά πάνω από όλα σωστός, ντόμπρος και όχι ρουφιάνος ή αλήτης στις μέρες μας είναι δύσκολο και θέλει κάκαλα που λέει και ο φίλος μου, Παναγιώτης Ψωμιάδης.
Δυστυχώς πολλοί όχι δεν έχουν κάκαλα, αλλά είναι αυτοί που έχουν οδηγήσει τον λαό να γράφει συνθήματα κατά των Δημοσιογράφων, που τους ταυτίζουν με τους κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς, στην καλύτερη των περιπτώσεων.
Ως δημοσιογράφος, πριν από λίγα χρόνια βρισκόμουν στη θέση του μαθητή ή του φοιτητή. Τώρα έχω φτάσει στο σημείο να έχω οικογένεια και παιδιά, τα οποία είναι ή θα βρεθούν στην ίδια θέση με μένα και αναρωτιούνται, γιατί οι δημοσιογράφοι είναι «αλήτες» και «ρουφιάνοι»;
Επειδή ως εργαζόμενος δεν έχω ωράριο, Κυριακή και αργία, ούτε προσωπική ζωή;
Επειδή προβάλλω τα όσα συμβαίνουν χωρίς να παραπληροφορώ και να διαστρεβλώνω τα γεγονότα και την αλήθεια με στόχο να ενημερώσω και να πληροφορήσω, όσο γίνεται περισσότερους ανθρώπους;
ΌΧΙ φυσικά. Επειδή σε κάθε δουλειά υπάρχουν και οι σωστοί, αλλά και οι ρουφιάνοι στη σημερινή κοινωνία που ζούμε. Και ναι, στο σινάφι μας, έτσι το αποκαλώ, υπάρχουν πολλοί που δεν αξίζουν να αποκαλούνται δημοσιογράφοι. Παχύσαρκα όντα που μεταφέρουν την είδηση, όπως τους την σερβίρουν.
Στα τοπικά Μέσα Ενημέρωσης, ίσως γιατί ο τόπος μας είναι μικρός και εύκολα μπορούμε να βρεθούμε στο ίδιο το τραπέζι, μπερδεύουν πολλοί το σωστό με το λάθος. Πως θα αισθανθείτε εσείς λοιπόν, όταν κάποιος πει, κοίτα αυτός κάθεται με τον αλήτη, τον ρουφιάνο, άρα είναι και ο ίδιος.
Όχι, δεν είναι έτσι. Ούτε εγώ το “γουστάρω”, αλλά η δουλειά του δημοσιογράφου, έχει να κάνει με κάθε καρυδιάς καρύδι. Σάπια καρύδια μπορώ να σας το εγγυηθώ, έχουμε πολλά στο σινάφι μας, που προσπαθούν να βλάψουν τα υγιή ΜΜΕ με κάθε τρόπο.
Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να πω, ότι δεν πρέπει να ισοπεδώνονται όλοι και όλα. 
Στη Χίο τουλάχιστον, κάποια ΜΕΓΑΛΑ Μέσα Ενημέρωσης, κάποιοι ψευτοδημοσιογράφοι μεταδίδουν τα γεγονότα με την πένα της οικονομικής ανέσεως, που τους προσφέρουν οι σεβαστοί του νησιού μας, χωρίς αντικειμενικότητα. Ισοπεδώνουν τα πάντα στον βωμό του χρήματος. Δεν καταλαβαίνετε κύριοι, ότι δυστυχώς συμβάλλετε στην καταστροφή της αληθινής Δημοσιογραφίας;
Υπάρχουν και δημοσιογράφοι που κάνουν έντιμα την δουλειά τους. Για αυτό το λόγο λοιπόν κάνουμε εξ’ αρχής το διαχωρισμό των δημοσιογραφικών κοινοτήτων τοπικά, δίχως πάντοτε να ξεχνάμε πως παντού υπάρχουν αποκλίσεις σε κάθε χώρο τοπικής ή μη επαγγελματικής κατηγορίας.
Εμείς φυσικά που δηλώνουμε δημοσιογράφοι, οφείλουμε να καθαρίσουμε το χώρο μας, καταγγέλλοντας, τους ρουφιάνους, μέχρι να τους απομονώσουμε, και παράλληλα συμβάλλοντας στην αντιπληροφόρηση. Πραγματικά θα το θέλαμε αλλά δεν είναι εύκολο.
Ένας ρουφιάνος γράφει αυτά που θέλει, και επειδή ξέρω ότι και οι ρουφιάνοι ενημερώνονται από εδώ μέσα και προσπαθούν να κάνουν ζημιά σε υγιή τοπικά Μέσα Ενημέρωσης, μπλοκάροντας είτε σελίδες τους, είτε άρθρα σε Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, τους ενημερώνω ότι η τρίχα, τριχιά δεν γίνεται και όσο και αν προσπαθούν, πάντα θα βρίσκονται ανάμεσα στους καταφρονημένους του επαγγέλματος.
Υπάρχει ένα -μικρό- πιστέψτε με, ποσοστό δημοσιογράφων που συνήθως φωνάζουν, ψεύδονται και προσπαθούν να σώσουν (με κάθε τρόπο) το τομάρι της ματαιοδοξίας τους. Αυτοί ωστόσο, σέρνουν το καράβι των ύβρεων εις βάρος όλων. Αν ιδρώνει το αυτί τους; Όχι βέβαια. Δεν τους νοιάζει. Είναι οι υποτακτικοί, οι προσκυνημένοι, οι υπηρέτες των αφεντικών τους, που ό,τι κάνουν, το κάνουν γιατί θεωρούν ότι είναι το σωστό, ότι έτσι πρέπει να πράττουν και είναι και ευτυχείς για τις υπηρεσίες τους.
Υπάρχουν και οι δημοσιογράφοι, οι οποίοι είναι φωτισμένοι, είναι πρωτοπόροι, οδηγούν χωρίς να κάνουν θόρυβο το επάγγελμα μπροστά και κερδίζουν την καθολική αναγνώριση με τη δουλειά τους (και μόνο). Είναι λίγοι, αλλά είναι οι καλοί. Και αυτοί (για κάποιο ανεξήγητο λόγο) δεν γίνονται το σημείο αναφοράς των δημοσιογράφων συνολικά.
Η δημοσιογραφία είναι σκληρό επάγγελμα. Ναι, οι περισσότεροι αγαπάτε να μας βρίζετε και θεωρείτε (τελείως λανθασμένα) ότι στο πρόσωπο του συνόλου λοιδορείτε όλα τα κακά της μοίρας μας. Δείτε το σαν ένα κτίριο που κατέρρευσε για κάποιο λόγο. Ποιον θα βρίζατε; Τους εργάτες ή τους κατασκευαστές;
Και ξέρετε κάτι; Έχεις όλα αυτά να σε βασανίζουν στο επάγγελμα που γουστάρεις και έρχεται κάποιος και σου πετάει τη λάσπη, σε λέει ρουφιάνο και αλήτη και νομίζει ότι ο ένας (που αυτός αντιπαθεί) είναι το σημείο αναφοράς όλων των άλλων. Έτσι απλά και ξεκάθαρα. Η γενίκευση είναι σοβαρότατο λάθος.
Δεν καταλογίζω συλλογικές ευθύνες απλά υπενθυμίζω με τα παραπάνω γιατί παντού και πάντα, σε όλες τις επαγγελματικές δραστηριότητες υπάρχουν σωστοί και λάθος.
Και όσον αφορά τα κατακάθια του σιναφιού μας Δεν τα “τιμωρώ”, δεν τα κατηγορώ απλά και μόνο τα φτύνω! Γιατί αν ασχοληθώ θα ντρέπονται να κυκλοφορήσουν στην Χιώτικη κοινωνία.
Κύριοι, παχύσαρκα όντα της χιώτικης ψευτοενημέρωσης, μην χάνετε την ψυχραιμία σας και μην προσπαθείτε με την ρουφιανιά και την αλητεία να γίνετε επιχειρηματίες της διαπλοκής. Έχετε καταφέρει να χάσετε το σεβασμό του Χιώτη, μόνο και μόνο από την μέχρι σήμερα γλοιώδη σταδιοδρομία σας.
